Wat de mijn ons naliet | La

Wat de mijn Laura ons naliet

Laura schacht I (Schacht Wilhelmina)

Door middel van luchtfoto's (waar we helaas nog geen toestemming voor publicatie voor hebben ontvangen) is het team van De Mijnstreek erin geslaagd, de exacte locatie van de 2 Laura-schachten te bepalen.

Laura schacht II (Schacht Hendrik)

Door de luchtfoto's passend te maken op een satellietopname van het tegenwoordige Google-Earth, waren de exacte locaties van de schachten helder.

Steenberg Laura

De restanten van de steenberg van de mijn Laura in Eygelshoven. Het hele gebied word thans gesaneerd (2011). De steenberg zal binnen afzienbare tijd voorgoed verdwenen zijn en alleen in onze herinnering blijven bestaan.

Zij werden ondergebracht in dit soort nederzettingen. De oudste huizen, karakteristieke, wit geschilderde arbeiderswoningen met markante voorgevels, rode daken en royale moestuinen, werden omstreeks 1906 gebouwd. Hiermee was de Hopel de allereerste mijnwerkerskolonie van Nederland. Later brachten mijnondernemingen elders in de Oostelijke- en ook de Westelijke Mijnstreek vlakbij hun zwarte industriecomplexen personeelsleden en hun gezinnen onder in een soortgelijke huisvesting. In de jaren zestig werd de Hopelbuurt fors uitgebreid met vele minder esthetische rechthoekige woningen. Na de mijnsluiting raakten de meeste oude mijnwerkerskolonies in verval, maar de Hopel is inmiddels geheel gerenoveerd en wordt gezien als een monument dat herinnert aan de geschiedenis van de Nederlandse mijnbouw.

De bevolking van Kerkrade groeide razendsnel rond de eeuwwisseling: van 8.000 in 1895 naar 12.500 in 1905, tot ruim 23.000 in 1915. Dat werd met name veroorzaakt door de grote toename van het aantal arbeiders in de kolenmijnen. Kolonie De Hopel bij de mijn Laura is een mooi voorbeeld van een nieuwe mijnwerkerswijk waar de arbeiders ondergebracht werden.

De witte huizen lijken de hygienische tegenhanger te vormen van het zwart van de kolen. Een gezond leefklimaat was een belangrijk uitgangspunt voor de bouw, maar de opdrachtgever, de directie van de mijnen Laura en Vereeniging, vond controle over de arbeiders ook niet onbelangrijk. Al met al waren de bewoners niet slecht af met de ruim opgezette huizen. (Bron : iisg.nl)

Gedenksteen Renovatie Hopel

Mr. D.G. Smeets, burgemeester van Kerkrade onthulde op 17 september 1982 deze gedenksteen na voltooiing van de renovatie, restauratie van de wijk "Hopel". De 46 woningen gebouwd tussen 1906 en 1910 bleven hierdoor als mijnmonument behouden.

Ook de Laurastraat herinnert aan het mijnverleden. Hier liggen de prachtig gedecoreerde en rijk versierde beambtewoningen. Onderstaande foto's zijn genomen tijdens de laatste fase van de renovatie in 2006.

Ook in "Lauradorp", een mijnkolonie, zo'n 2 kilometer noordelijk van het voormalige mijnterrein van de Laura, wordt het mijnverleden herdacht. Ook hier met een prachtig monument, vergezeld van een gedenksteen. Dit monument vertelt het verhaal van Lauradorp. Het gaat om een bronzen zuil, die doet denken aan de steenbergen uit de hoogtijdagen van de mijnindustrie, maar ook aan de schoorstenen en koeltorens die uit het landschap omhoog rezen. De buitenzijde is bedekt met reliëfs die vertellen over allerlei aspecten van het leven in Lauradorp uit die tijd. Van een aantal Lauradorpers die direct of indirect te maken hebben gehad met het mijnverleden, is de hand afgegoten. Deze handen staan symbool voor alle mensen die de gemeenschap Lauradorp opgebouwd hebben. Het monument werd onthuld op 2 mei 2010 en staat op het plantsoen aan de kruising Esdoornstraat/Olmenstraat.