Nulland

n 1799 werd een voorlopige concessie verleend voor een mijn op het plateau van Nulland. Na de vrede van Luneville in 1801 werd de eis gesteld dat alle voorlopig verleende concessies opnieuw moesten worden aangevraagd. Daartoe behoorde ook de concessie "Nulland". Op de kaart van de concessies staan twee schachten getekend aan weerszijden van de Nullanderstraat, nabij hoek Kruisstraat. Beide schachten zijn nieuwe schachten.

Bij Keizerlijk Decreet van 2 februari 1808 werd een aanvraag om concessie voor de mijn Nulland afgewezen. Het omstreden terrein werd, samen met een deel van de Prickkoul, toegewezen aan de Gouvernementsmijn. Maar Nulland mocht doorwerken tot men schadeloos gesteld was door de Gouvernementsmijn.

In 1822 werden behalve de twee te Nulland genoemde schachten nog twee andere schachten genoemd. De ene heette "Bur de Neuland" en de andere "Bur d'air", dus respectievelijk Neulander schacht en lucht-schacht. Deze laatste schachten waren gelegen ten westen van de Kipstraat op het plein voor de Maria Gorettikerk, vlak bij de tegenwoordig nog bestaande schacht Nulland II.

Omstreeks 1828 worden op de Domaniale Mijn twee nieuwe schachten afgediept: schacht Willem (Grande Bur) en schacht Neuland. Op een tekening uit 1836 staat deze laatste schacht aangegeven als rechthoekig (2 x 4,60 m) met diagonale afscheiding tussen ventilatie- en ladderafdeling (klimschacht). Tijdens herstelwerkzaamheden, in 1862, in het bovenste deel van schacht Neuland volgde een doorbraak van drijfzand. De bovengrond kwam in beweging en een gedeelte van het schachtgebouw stortte in de schacht. De luchtverversing in de mijn raakte ontregeld. Het herstel van deze luchtschacht was pas in 1874 gereed.

In 1919 werd boven de 84 m-verdieping in de schacht een betonnen prop aangebracht. En in 1920 werd hij tot aan het maaiveld met aarde gevuld. De gebouwen werden merendeels gesloopt.
Van de "Neulanderschacht" (Bur de Neuland) en de "Luchtschacht" (Bur d'air), die op het Maria-Gorettiplein lagen, is tegenwoordig niets meer te zien.