Julia

Omstreeks 1950 verscheen de eerste kolenploeg in de pijler. De mechanisatie van de koolwinning ging vanaf toen met sprongen vooruit. Uit de concessies Laura & Vereeniging kwamen geen cokeskolen.

De mijn Laura produceerde antraciet; de mijn Julia produceerde mager- en esskolen. Laura-antraciet bevatte minder dan 10% vluchtige stoffen en verbrandde met een korte blauwe en roetvrije vlam. Julia mager bevatte 11% tot 12% vluchtige stoffen en Julia ess varieerde van 12% tot 14%.

De jaarproductie van beide mijnen bedroeg ca 1,3 miljoen ton. De kolen werden naar afmeting gesorteerd in stukkolen, noten 0 tot 5 en fijnkolen. Een deel van de fijnkolen, ca 250.000 ton per jaar, werd verwerkt tot eierkolen. In 1968 werd de Laura geïntegreerd met de Julia. Beide mijnen werden in 1974 gesloten De concessie Julia had bij de sluiting een oppervlakte van 900 ha.

(Rechts) De locatie van schacht I van de Julia mijn

Schacht I en schacht II

Aan de oostzijde van Eygelshoven verschenen in 1922 twee houten schachttorens en werd begonnen met het afdiepen van de beide Julia-schachten. Aan weerszijden van het spoorlijntje, dat was aangelegd voor de aanvoer van materialen, lagen de segmenten van de cuvelage-ringen, waaruit de schachtwanden werden opgebouwd.

Het afdiepen door het 217 meter dikke dekterrein vond, evenals 25 jaar eerder op de Laura, plaats met behulp van de bevriesmethode. Verdiepingen werden aangelegd op 303 en 365 meter diepte.

Afdiepen naar 540 meter

"De 540" werd een nieuwe hoofdproduktieverdieping van de mijn Julia, naast de bij de oprichting van de mijn aangelegde 303- en 365 m-verdieping. Eind 1939 startten de voorbereidingswerkzaamheden, in februari 1942 werd begonnen met het afdiepen, eerst van schacht II.

Bij de werkzaamheden ondervond men grote overlast van mijnwater, dat deels uit de schachtbodem opwelde, deels langs de schachtwanden omlaag kwam. Tweemaal is de schacht verdronken, de laatste keer toen men de 540 m-verdieping al had bereikt. Nadat men tijdens het afdiepen een drietal kolenlagen was gepasseerd, nl. laag X (Merl), XI (Klein Mühlenbach) en XIa (Gross Mühlenbach), vertelden de mijnmeters, dat wanneer men de schacht nog een drietal meters verder zou afdiepen, men op laag XII (Steinknipp) zou stoten.

Nadat besloten was om het werk nog even voort te zetten, bleek dit juist te zijn en stond men in laag XII. Dat was op 10 augustus 1943, een feestelijke dag op de Julia. Een kroniek uit die dagen vervolgt aldus: "Tijdens de nachtdienst van woensdag 11 augustus was de schachtploeg bezig wat kolen uit laag XII weg te nemen, toen plotseling uit de nog onbeklede schachtwand het water met zo grote kracht begon te spuiten, dat het gesteente openscheurde.

De geweldige watertoevloed was noch te stuiten, noch te verwerken door de twee pompen die op de schachtbodem aanwezig waren, integendeel, de mannen moesten overhaast de vlucht nemen voor het snel stijgende water en de pompen moesten achterblijven, benevens al het andere materiaal. Meter voor meter steeg het water in de nieuwe schacht en het kwam eerst tot stilstand na acht dagen, toen de waterzuil 170 meter gestegen was". Op enkele meters na had het water de 365 m-verdieping bereikt. Door het inzetten van grote pompen werd de schacht weer leeggezogen.

Pas na maanden werd de schachtbodem weer bereikt en kon hierop een 2,5 meter dikke betonnen vloer worden gestort, waarmee in een zoveelste gevecht het mijnwater was overwonnen.

In juli 1944 werd begonnen met het afdiepen van schacht I. Zonder noemenswaardige moeilijkheden werd na twee jaar eveneens het 540 meter-niveau bereikt en kon de aanleg van de 540 m-verdieping beginnen. In 1953 kwam de eerste pijler op dit niveau in productie.

FILM: Duitstalige veiligheidsfilm zoals deze getoond werd op de mijn Laura. Titel: "Denk an deimen Kopf"

FILM: Duitstalige veiligheidsfilm zoals deze getoond werd op de mijn Laura. Titel: "Immer daran denken"

Even tijd voor veiligheid

De Nederlandse steenkolenmijnen waren in hun tijd een van de modernste en daarmee ook de veiligste steenkolenmijn van Europa. Er werden velerlei veiligheidsmaatregelen getroffen en ook deed men aan voorlichting. Links worden 2 veiligheidsfilms getoond, die bij de "Laura en Vereeniging" gedraaid werden, ter voorkoming van ongelukken. De films zijn Duitstalig en van Duitse makelij.

Steenberg

Het steenstort van de mijn Julia was gelegen ten Zuid-Oosten van het mijnterrein, richting het wormdal. Dit steenstort reikte, in tegenstelling tot bijna alle andere steenbergen, niet tot grote hoogte. Het steenafval werd uitgespreid en delen van het Wormdal (Dal waar de rivier de Worm doorheen stroomt) werden ermee gevuld. De natuur kwam in de mijntijd helaas vaak op de tweede plaats.

De laatste kolen

De laatste, officiële kolenwagen, met de allerlaatse kolen die de mijn Julia in Eygelshoven, zou delven, kwam boven op vrijdag 20 december 1974. Er waren inmiddels 51.964.324 kolenwagens naar boven gehaald.

Het einde van de tweede mijnzetel van de "Laura en Vereeniging", de Julia mijn sluit.

(Foto: Laurascoop)

Sloop

Vlak na de sluiting van de mijn in december 1974, werd gestart met de sloop van de gebouwen, het dichten van de schachten en het omtrekken van de stalen schachtbokken. Op het oude mijnterrein zou in de toekomst een bedrijventerrein gerealiseerd gaan worden. Het gedeelte van het terrein, waarop zich de elektrische centrale bevond, werd ontzien. De centrale zou nog tot in de 80er jaren dienst doen.

FILM: Omtrekken schachten Julia mijn