erugblik
Steenkoolwinning
In de periode 1900 tot 1960 draaide de economie in de regio voornamelijk rondom de steenkoolwinning. De streek, ook wel de Oostelijke Mijnstreek genoemd, behoorde tot de welvarendste gebieden van het land. In 1955 stonden de vier grootste gemeenten (Heerlen, Kerkrade, Brunssum en Landgraaf) uit de streek in de top 25 van gemeenten met het hoogste aantal hoge inkomens.
Na 1960 kreeg de steenkool snel concurrentie van andere andere energiebronnen zoals olie en gas. In 1965 werd door het kabinet besloten om de mijnindustrie te sluiten omdat de exploitatie niet langer rendabel was. Veel hoger opgeleide werknemers trokken in de periode 1960 - 1970 weg uit de regio om elders te gaan werken. In 1974 werd de laatste steenkoolmijn in de regio gesloten. Met de sluiting van de steenkoolmijnen verdween een groot aantal banen.
Na de mijnindustrie
In de periode vanaf 1970 begon de regio aan de economische herstructurering. Dit is volgens de regering grotendeels gelukt, maar de regio behoort niet langer meer tot de welvarendste gebieden van het land. In 1975 stonden de vier grote Parkstadgemeenten op de laagste plaatsen (van de lijst met 570 gemeenten) van de ranglijst van hoge inkomens.
De vervangende werkgelegenheid concentreert zich vooral in de industrie en de niet-commerciële dienstverlening. Vanaf 1980 heeft de economie in de regio het zwaar te verduren van de toenemende concurrentie uit lagelonenlanden. In deze periode verdwijnt ook weer veel werkgelegenheid in de industrie.
Economische ontwikkelingen
De arbeidsparticipatie en het opleidingsniveau van de beroepsbevolking in de regio is nog steeds de laagste van Nederland. Het aantal huishoudens met een uitkering is het hoogst van Nederland in het stadsgewest Heerlen (volgens de CBS-definitie van 'stadsgewest Heerlen' is dit het gebied van Parkstad Limburg inclusief Nuth). Ook het aantal mensen werkzaam in de sociale werkvoorziening is in de regio hoger dan elders. De reden hiervan is dat na de mijnsluiting veel oud-mijnwerkers in de sociale werkvoorziening zijn beland.
Op de lange termijn blijft de ontwikkeling van de werkgelegenheid volgens de laatste prognose van het Centrum voor Werk en Inkomen (CWI 2006) (voor de periode 2006-2011) achter bij die van de rest van Nederland. Als oorzaak wordt door het CWI de bevolkingsdaling genoemd. Daarnaast heeft naast het lage opleidingsniveau van de beroepsbevolking de voortgaande sanering in de industrie een negatief effect op de economische ontwikkeling.
In 2005 heeft de provincie Limburg in reactie op de kabinetsnota Pieken in de Delta, waarin voor Nederland de hoofdlijnen van de toekomstige economische ontwikkeling zijn benoemd, de Versnellingsagenda vastgesteld. In de Versnellingsagenda zijn 3 projecten opgenomen die de regio een op technologie en innovatie gerichte impuls moeten geven. Voorts zijn de gemeenten Maastricht, Sittard-Geleen en Heerlen een samenwerking onder de naam Tripool Zuid-Limburg gestart. Deze samenwerking is erop gericht de economische structuur van Zuid-Limburg te versterken. Voorts is in de regio ook de publiek-private Ontwikkelingsmaatschappij Parkstad Limburg actief die met een aantal projecten voor nieuwe economische impulsen probeert te zorgen.
Van diverse kanten wordt gewerkt aan een economisch sterk Parkstad. Om de economische ontwikkeling van de regio te sturen, is de afgelopen jaren door Parkstad gekozen voor een beperkt aantal economische speerpunten. Nieuwe Energie, Toerisme en Recreatie, Zorg, Financieel Administratieve dienstverlening en de ontwikkeling van een Parkstad Centrum. Hiermee kan een beter toegankelijke regio met een dynamisch stadscentrum, met nieuwe en vernieuwende werkgelegenheid de bestaande arbeidsmarkt bedienen en hoger opgeleiden aantrekken en vasthouden. Met de vaststelling van het Regioprogramma in 2010 is een verdeelsleutel gemaakt voor de investeringen in een duurzaam vitale regio.
Mijnwaterproject Heerlen
